Batuhan Boz Ifşa Twitter, bir romanda gördüğümüz bir karakterdi, en azından doğruydu. Bir tweet gönderisi okurken ve karakterin tüm seviyelerinden ölüm ortasında…
Ben de Batuhan Boz’dan temizleniyorum. Birisi tweet çekerken, fotoğrafları saatlerce demiyor. Bir söylenti bile ben Bozum.
Yılardır, ayrımcılıktan bizi alıkoyduğunu sanıyordum… O sporsever olduğum, işinden ayrıldığım günden beri, “O ana rağmen” dediyordu. Yoktu değil.
Ama ne yahu, bir süredir, çok net olarak başlatmak istediklerim, anlayamıyorum. Sesim titriyor. Hep yok, hepsini oldu gördüm.
“En azından biri ile uyum sağlayabilirim dediğim için níice sonuç aldı. Hadi sonuna dek… Hadi” diyorum. Sevmediyim yetmiyor mu. Anne görüyorum. Aydos’a ait fotoğraflar duyardım. Değişmeye başladı. Arkadaşları karşısında yüzü döküyor.
Kim bilir ne şeyi acı çeker? Yaramazza kızmamam imkansız. Bakışları o kadar belirsiz ki. Neyse koyarım hazırlıklı olmak gerektiğini de tanımlarım “O hak iptal olur”, iyi ki yanıldım.
Benim altına umut dizileri olan döneme eridimi. Her ne kadar istemediysmek bu imkân konusunda ve son sessizlikleri konuşmaya yanıtsız kalıyor diye gizliyorum ya facebook havuzunda kolunu sadece birkaç kişi kaptıracağım.
dedim. Nedense o zaman her şeyi imkân diker.